დღის ახალი ამბები

"მოსკოვში დავიბადე და გავიზარდე.." - სალომე ფაჟავა ოცნებებზე, ტრავმებსა და გამარჯვებებზე - ქართველი სპორტსმენის უცნობი ამბები

"მოსკოვში დავიბადე და გავიზარდე.." - სალომე ფაჟავა ოცნებებზე, ტრავმებსა და გამარჯვებებზე - ქართველი სპორტსმენის უცნობი ამბები

"ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვებ­ში“ ყვე­ლა­ზე ვარ­სკვლა­ვი მხატ­ვრუ­ლი სტი­ლით ტან­მო­ვარ­ჯი­შე გახ­და. სა­ლო­მე ფა­ჟა­ვამ ცეკ­ვის ნიჭი ჯერ კი­დევ "რა­ჭუ­ლი“ ცეკ­ვის მე­ლო­დი­ა­ზე და მი­სი­ვე ილე­თე­ბით დად­გმუ­ლი ნომ­რით აჩ­ვე­ნა სა­ზო­გა­დო­ე­ბას, რომ­ლის გუ­ლიც ერ­თბა­შად და­ი­პყრო.

სა­ლო­მე 24 წლი­საა და ამა­სო­ბა­ში ბევ­რი წარ­მა­ტე­ბა მო­უ­ტა­ნა ქვე­ყა­ნას. მის­თვის ყვე­ლა­ზე დიდი გა­მარ­ჯვე­ბა მა­ინც ადა­მი­ა­ნე­ბის "დიდი სიყ­ვა­რუ­ლია“, რა­საც ყველ­გან გრძნობს. ოთხი­ო­დე თვის წინ, სა­ლო­მემ სპორ­ტუ­ლი კა­რი­ე­რის დას­რუ­ლე­ბის შე­სა­ხებ გა­ა­კე­თა გან­ცხა­დე­ბა. ქარ­თვე­ლი სპორ­ტსმე­ნი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში წერ­და, რომ პრო­ფე­სი­ულ სპორ­ტში მი­სია შეს­რუ­ლე­ბუ­ლია, გა­და­წყვე­ტი­ლი აქვს ძვე­ლი გზა მი­ა­ტო­ვოს და ძა­ლე­ბი სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით მო­სინ­ჯოს.

"ძველ გზას“ რო­გორც ტან­მო­ვარ­ჯი­შე ისე ტო­ვებს (და ამის მი­ზე­ზებ­საც ხსნის), თო­რემ ამ სპორ­ტი­დან წას­ვლა არც უფიქ­რია. ამ­ბობს, რომ მხატ­ვრულ ტან­ვარ­ჯიშს მი­უ­ძღვნის ცხოვ­რე­ბას, ოღონდ, მწვრთნე­ლის ამ­პლუ­ა­ში. მა­ნამ­დე სი­ა­მოვ­ნე­ბით მი­ი­ღო "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვებ­ში“ შე­თა­ვა­ზე­ბა და პრო­ექ­ტის გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლიც გახ­და.

"ამ პრო­ექ­ტის შემ­დეგ ჩემი ნო­მერ პირ­ვე­ლი ჰობი და სიყ­ვა­რუ­ლი ალ­ბათ ცეკ­ვა იქ­ნე­ბა. რა­ტიც (რატი გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე - სა­ლო­მე ფა­ჟა­ვას მე­წყვი­ლე ტე­ლეპ­რო­ექ­ტში - ნ.ფ.) არ მაძ­ლევს გა­სა­ქანს, და­მე­მუქ­რა კი­დეც, კვი­რა­ში ორ­ჯერ ჩემს გაკ­ვე­თი­ლებ­ზე ივლი, თო­რემ ჩვე­ნი მე­გობ­რო­ბა დამ­თავ­რდე­ბაო. მეც დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით გა­ვაგ­რძე­ლებ ცეკ­ვას. ამ სამ თვე­ში ისე შე­მიყ­ვარ­და ეს საქ­მე...“ - ამ­ბობს სა­ლო­მე, რო­მე­ლიც ინ­ტერ­ვი­უს ჩა­წე­რი­სას კო­ვიდ-19-ს ებ­რძო­და, თუმ­ცა ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ზე მა­ინც არ თქვა უარი, რის­თვი­საც მას უდი­დე­სი მად­ლო­ბა.

ბავ­შვო­ბა
მოს­კოვ­ში და­ვი­ბა­დე და 11 წლამ­დე იქ ვცხოვ­რობ­დი. ჩემი მშობ­ლე­ბი წარ­მო­შო­ბით ზუგ­დი­დი­დან არი­ან. მოხ­და ისე, რომ მათი იქ მო­უ­წი­ათ გა­დას­ვლა. და­ახ­ლო­ე­ბით 8 წლის ვი­ყა­ვი, როცა ტან­ვარ­ჯიშ­ზე შე­ვე­დი. ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ბავ­შვი ვი­ყა­ვი და დედ-მა­მამ გა­და­წყვი­ტა, სპორტზე შე­ვეყ­ვა­ნე, ენერ­გია რომ და­მე­ხარ­ჯა. თავ­და­პირ­ვე­ლად ქარ­თულ ცეკ­ვებ­ზე შე­მიყ­ვა­ნეს, სულ რამ­დე­ნი­მე - 3-4 გაკ­ვე­თილს და­ვეს­წა­რი, არ მო­მე­წო­ნა და აღარ მო­მინ­და სი­ა­რუ­ლი. შემ­დეგ, დე­დას მე­გო­ბარ­მა ურ­ჩია, - მხატ­ვრუ­ლი ტან­ვარ­ჯი­ში სცა­დე­თო. საც­დე­ლად წა­მიყ­ვა­ნეს და მოვ­ხვდი თუ არა დარ­ბაზ­ში, მივ­ხვდი, ჩემი რომ იყო, ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა. იქაც მქონ­და გა­მოწ­ვე­ვა, ტან­ვარ­ჯი­შის­თვის დიდი ვი­ყა­ვი - სა­სურ­ვე­ლია 4-5 წლი­დან ვარ­ჯი­ში, მე კი 8 წლის ვხდე­ბო­დი. მი­თხრეს, ერთ კვი­რას მოგ­ცემთ საც­დე­ლად და თუ თავს გა­მო­ი­ჩენ, ჯგუფ­ში დაგ­ტო­ვებთ, თუ არა და, სხვა რა­ღაც აკე­თეო. იმ­დე­ნად მო­მე­წო­ნა, იმ წა­მი­დან შე­მიყ­ვარ­და ტან­ვარ­ჯი­ში, მო­ვინ­დო­მე და მაქ­სი­მა­ლუ­რი გა­ვა­კე­თე, ამიყ­ვა­ნეს კი­დეც ჯგუფ­ში. ჩვე­ნი მწვრთნე­ლი და ხელ­მძღვა­ნე­ლი ირი­ნა ანო­სო­ვა იყო.

"ასე დავ­რჩი სა­ქარ­თვე­ლო­ში..."
სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩემი დარ­ჩე­ნა აგ­ვის­ტოს ომს და­ემ­თხვა. ყო­ველ წელს, სწავ­ლა როცა მთავ­რდე­ბო­და, არ­და­დე­გებ­ზე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მოვ­დი­ო­დი და 2008 წელ­საც ასე ჩა­მო­ვე­დი, ბე­ბი­ას­თან ერ­თად ვის­ვე­ნებ­დი. ბე­ბი­ას ჩემი უკან წაყ­ვა­ნის შე­ე­ში­ნა­და და ასე დავ­რჩით სა­ქარ­თვე­ლო­ში. მერე და­ვი­წყეთ ტან­ვარ­ჯი­შის დარ­ბა­ზის ძებ­ნა, დიდი დრო გა­ვი­და, ფორ­მი­დან ამოვ­ვარ­დი და ძა­ლი­ან მინ­დო­და ვარ­ჯი­ში და­მე­წყო. მოხ­და ისე, რომ აქაც ნაკ­რებ­ში ამიყ­ვა­ნეს და უკან აღარ გა­მიშ­ვეს. მეც მო­მე­წო­ნა და დავ­რჩი. თა­ვი­დან მა­ინც გა­მი­ჭირ­და რუ­სე­თი­დან გად­მოს­ვლა, მშობ­ლე­ბის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა, ახა­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის და­წყე­ბა... რუ­სულ სკო­ლა­ში შე­ვე­დი, ქარ­თუ­ლი არ ვი­ცო­დი. ადრე ვლა­პა­რა­კობ­დი, მაგ­რამ მერე და­მა­ვი­წყდა. თან­და­თან ქარ­თუ­ლიც ვის­წავ­ლე. თბი­ლის­ში ნელი სა­ლა­ძის აკა­დე­მი­ა­ში გა­ვაგ­რძე­ლე ვარ­ჯი­ში, დავ­დი­ო­დი ტურ­ნი­რებ­ზე - ეტაპ-ეტაპ და­ვი­წყე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ტურ­ნი­რე­ბით, ამას მოჰ­ყვა მსოფ­ლიო, თუ ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტი და ასე სა­ფე­ხუ­რე­ბით მი­ვაღ­წიე წარ­მა­ტე­ბას...

"სტი­მულს ადა­მი­ა­ნე­ბის დიდი სიყ­ვა­რუ­ლი მაძ­ლევ­და“
ყვე­ლა­ზე და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი პირ­ვე­ლი წარ­მა­ტე­ბა 2012 წელს იყო, როცა ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ბრინ­ჯა­ოს მე­და­ლი მო­ვი­პო­ვე. ეს დიდი ბიძ­გი იყო ჩემ­თვის. ჩემ­პი­ო­ნა­ტი რუ­სეთ­ში, ნი­ჟ­ნი ნოვ­გო­როდ­ში ჩა­ტარ­და, სა­დაც გუნ­დუ­რი ჩათ­ვლით გა­მოვ­დი­ო­დით მე და 2 გო­გო­ნა - სოფო ფა­რუ­ლა­ვა და გაბ­რი­ე­ლა ხვე­დე­ლი­ძე, ჩვენ ერ­თად მო­ვი­პო­ვეთ ბრინ­ჯა­ოს მე­და­ლი. ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე დიდი სა­ჩუ­ქა­რი და გა­მარ­ჯვე­ბა ის არის, რომ ხალ­ხის­გან მარ­თლა დიდი სიყ­ვა­რუ­ლი და­ვიმ­სა­ხუ­რე, მათ­გან ისეთ სით­ბოს და სიყ­ვა­რულს ვი­ღებ, რომ როცა გა­მო­ვა­ცხა­დე, რომ და­ვას­რუ­ლე კა­რი­ე­რა, ვერ აგიხ­სნით, რამ­დე­ნი ადა­მი­ა­ნი მწერ­და და მთხოვ­და, კი­დევ გა­მეგ­რძე­ლე­ბი­ნა. გულ­შე­მატ­კივ­რის მხარ­და­ჭე­რას სულ ვგრძნობ­დი, თუნ­დაც იმ რთულ პე­რი­ოდ­ში, რო­დე­საც ტრავ­მე­ბი მქონ­და, ვერ გა­მოვ­დი­ო­დი და რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ას გავ­დი­ო­დი. ეს ხალ­ხი მაძ­ლევ­და სტი­მულს და ძა­ლას, რომ მებ­რძო­ლა და ბო­ლომ­დე მივ­სუ­ლი­ყა­ვი...გაგრძელება




გაზიარება
მოინახულეს 2 557-ჯერ
კომენტარები
მსგავსი საიხლეები
  1. "ამდენი სპორტსმენი უდგებოდა თავდებში და მიუხედავად ამისა სასამართლომ.." - რა განცხადებას აკეთებს ზვიადაურის ადვოკატი ?
  2. "ბევრი იმედგაცრუება, მძიმე მომენტი იყო ჩემს ცხოვრებაში, დედისა და ძმების დაკარგვა" - ქართველ ძალოსანთა ტრიუმფის მთავარი შემოქმედის პირადი ცხოვრება, მამის კვალზე წასული ვაჟები და ულამაზესი ქალიშვილები
  3. "არას­დროს ავი­წყდე­ბა სა­კუ­თა­რი ფეს­ვე­ბი. ბევ­რი დაბ­რკო­ლე­ბა გადალახა, ფი­ნან­სუ­რი თუ ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი სიძ­ნე­ლე­ე­ბი" - ვინ არის და როგორ ცხოვრობს ქართველი, რომელმაც საფრანგეთს ოლიმპიური მედალი მოუტანა?
  4. ზიდანების ოჯახის მთავარი ქალი - 4 შვილის დედა, 48 წლის ვერონიკა, რომლის იდეალური ფორმები აღფრთოვანებას იწვევს (+ფოტოები)
  5. "არასდროს მინანია, რუსეთის ნაკრების წევრი რომ ვიყავი" - ვინ არის და რას ამბობდა წლების წინ "ნაცმოძრაობის" ახალი სახე, რომელსაც რუსეთის წყალბურთის ნაკრებში თამაში გაუხსენეს
რეკლამა